Osmanlıda Pilavlar
İmparatorluk başkenti İstanbul da yüzyıllar boyu buğdaydan sonra en çok tüketilen tahıl pirinçtir.
Pilav zengin Osmanlı sofralarının baş yemeğiydi ve ulaşılması zor pahalı bir ürün olduğu için 17.yy sonuna dek elit bir kesimin yiyeceği konumunu korudu.
Osmanlı mutfağında pirinç çoğunlukla sade pilav, sebzeli pilav, etli pilav, tavuklu pilav olarak tüketiliyordu.
İran mutfağının da etkisiyle Osmanlı mutfağının pirinç pişirme yöntemleri de alabildiğine çeşitlendi, göze ve damağa hitap eden pilavlar o kadar çoğaldı ki bir öğünde özellikle ve ziyafetlerde birkaç çeşit pilav tüketilir oldu.
Sosyal itibari yüksek bir yiyecek olan pirincin sultanların ve beylerin çeşitli nedenlerle halka ve kentin ileri gelenlerine verdikleri ziyafetlerde özel bir yeri vardı. Şölenlerdeki ikram zenginliği etin yanı sıra pilavların bolluğu ile de ölçülürdü,
Osmanlı mutfağında her türlü yan malzemeyle ve her türlü yöntemle pilav pişiriliyordu.
