Türk Mutfağı
Kültür ve Turizm Bakanlığı
Türkler, Asyalı olarak zengin bir malzemeye sahiptirler.Mezopotamyalıların baharatlı, çiğ etli tatlılarını Asyalı malzemeyle birleştirmişler, Anadolu ekolojisinin çok çeşitli otların, Doğu Karadeniz kıyılarının h
ayvansal ürün elde etme yöntemlerini ekleyerek çok çeşitli bir
yemek kültürü oluşturmuşlardır.Yani çeşitli kültürlerin karışımından, zengin bir
yemek kültürü yaratmışlardır.
Türk mutfağının dört büyük özelliğinden ikisi, malzemedir.Bunlar:Koyun eti ve
soğandır.Diğer ikisi ise pişirilme ile ilgilidir.Odun kömürü ateşi ve bakır tencere.Beslenme, tüm canlıların yaşamlarını sürdürebilmeleri için vazgeçilmez bir olgudur.Canlı kalmamız için yapılması gereken bir ihtiyaçtır.Türk beslenmesi, Türk mutfağı derken, konuya çok çeşitli açılardan bakılabilir.
Kişinin,
yemekleri tercih olanağı olduğu zaman neyi seçtiği, onu ne biçimde sağladığı, nasıl pişirdiği, nasıl, ne zamanlar ve nerede yediği, kendi toplumsal grubunun alışkanlıklarına göre değişir.Türk toplumu da
yemek türü, tadı, özelliği bakımından diğer kültürlerden oldukça farklılık göstermektedir.
Ülkemizde
yemek yeme alışkanlıkları tarihsel olarak, bölgesel olarak hatta köy, kent gibi yerleşme birimlerine göre de değişiklik göstermektedir.Bununla birlikte, bu farklılıklara rağmen toplumu
muzda yine de bu konuda ortak özellikler söz konusudur.Başka bir deyimle bu ortak özellikler, davranış kalıplarını ifade etmektedir.
Uzun bir tarihsel geçmişe sahip Türkler, mutfak konusunda zengin bir kültüre sahiptirler. Bu zenginlik, kendisini bol çeşitli
yemeklerde göstermektedir.Ayrıca, tüm yiyecek ve içeceklere ilişkin davranış kalıpları geliştirilmiştir.Yemek zenginliğini ifade eden birkaç örnek verebiliriz.
Örneğin sadece Karadeniz bölgesinde bilinen
mısır karışımı
yemekler yirmiyi geçer.Yine Karadeniz yöresinde
hamsiden yapılan
yemek türlerinin aşağıda belirteceğimiz isimleri de mutfak zenginliğimizi gösterir.Hamsinin içli tavası,
hamsili ekmek,
hamsi pilavı,
hamsi kayganası, tavası, köftesi,
hamsi içli tavası,
hamsi diblesi,
hamsi haşlaması,
hamsi ızgarası,
hamsi böreği,
hamsi buğulaması gibi.
Kayseri’de yirmi türlü
pastırma söz konusudur.Bir yazarımız şöyle diyor: “Yirmi türlü
pastırmanın her birinin ayrı özelliği, ayrı tadı var.Bir Kayseriliye say yirmi türlü
pastırmanın adını dediğiniz zaman saymaya başlar: sırt, kuşgömü, kenar mehle, eğrice, o
muz, dilme, şekerpare, kürek, kapak, döş, etek, bacak, ortabez, kavrama, meme, kelle, kanlıbez, arkabas, tütünlük.”
Patlıcandan yapılan
yemek türleri, salatalar ve kebap türlerimiz oldukça zengindir.Bıldırcın kebabı, çevirme kebabı,
kuzu çevirme, çöp kebabı, çubuk kebabı, şiş kebabı, deri kebabı, pideli kebap, A
dana kebap, saç kebabı, tas kebabı, tandır kebabı bunlardan sadece birkaç örnektir.Anadolu
yemeklerinin genellikle bitkilerden, etlerden ve hamurdan olmak üzere üç kaynaktan oluştuğunu görmekteyiz.Bunların çoğu eski çağdan itibaren kullanılmıştır.Esasen uygarlıkla
yemek türleri arasında bir bağlantı vardır.
Yemek yapımında kullanılan araç gereçlerin niteliği, sayısı, türü, düzenlenişi, pişirilen maddenin kendisi, pişiriliş biçimi, doğadan olduğu gibi elde edilip yenip yenmediği gibi hususlar o ülkenin uygarlık düzeyi ve yaşam zevki hakkında bir fikir verebilir.Yemek yeme alışkanlıkları, antropolojik deyimle bir kültür karmaşığıdır.Yani
yemek faaliyetinde birçok kültürel özellikler bir arada bulunur.
Özetle, mutfak, bir uygarlık belirtisidir. Tarım bitkilerinden yararlanmayan, genellikle etle, av h
ayvanlarıyla beslenen toplumların ilkel düzeyde olduklarını söylenebilir.Türkler çeşitli uygarlık aşamalarında çeşitli
yemekler yapmışlardır.Her uygarlık aşamasının bugünkü
yemek yeme alışkanlıklarına etkisi olmuştur.