Sivas Yemek Kültürü
Sivas halk mutfağında çorbalar
yemekte ön sırayı alan ve bilhassa yaşlılar tarafından "yürek yağmuru" diye latife yapılan bir yiyecektir. Kış çorbalarının başında gelen peskütan, un veya çok az yarma unu ile yoğurdun pişirilmesi ile hazırlanan bir yiyecektir. Yarma, yeşil
mercimek ve peskütan su ile çorba kıvamında pişirilir. Üzerine
soğan yağda kızdırılır ve nane konularak çorbaya ilave edilir (sokaraç). Peskütan çorbası kış günleri-nin lezzetli ve besle-yici bir yemeğidir. Yazın en meşhur çorbası ise pancar çorbasıdır. Diğerleri; kesme çorbası (hamur çorbası), tarhana, şalgam,
patates, şehriye,
mercimek,
bulgur, düğülcek çorbalarıdır. Et
yemeklerinin başında, sebzeli et yemeği gelir. Önce kızartılarak pişirilmiş etlere
patlıcan,
biber,
domates konularak hazırlanır. Sebzeli et çarşı fırınlarında tavalarda hazırlanır ve buna "fırına tava vermek" denilir. Sivas kebabı da sebzenin bol bulunduğu yaz-sonbahar aylarında yapılan bir çarşı yemeğidir. Pehli, çirli et, yaprak sarması, lahana sarması, dolmalar, köfteler, kızartma köftesi (kadınbudu köfte), sulu köfte (
bulgurlu köfte), mirik köftesi (etsiz), yahni ve mıhlamalar diğer
yemeklerimizdir. Sebze
yemekleri içinde
kabak yemekleri (kavurması,
sütlü
kabak,
üzümlü
kabak), şalgam kavurması ve yemeği,
patates tiritlisi, baharda kırlarda kendiliğinden yetişen bir bitki olan madımakla yapılan
yemekler önem taşırlar. Sofralarımızın vazgeçilmez ye-meği olan pilav için "ekmek hazır, pilav vezir" denilmiştir. Bulgur,
pirinç, kus-kus, erişte pilavları değişik lezzet ve görünümde olan çeşitler olarak sofrada yerlerini alırlar. Hoşaflar ve bayram çorbası, pilavların yanında sofraya getirilir.
Sivas mutfağının börekleri ise lezzetin ve nefasetin birer mahsulüdürler. Su böreği, köylü böreği, yufka böreği, tel böreği, yarımca börek, dible gibi çeşitleri vardır. Tatlıların başında
baklava,
hurma, tava
hurması, sarığı burma, kırım
baklavası, kadayıf, yufka böreği, helva, hasuda (aside), paluza (pelte), karaş, pestil kızartması,
incir dolması, ballı börek ve daha çok ramazan tatlısı olan güllaç gelmektedir. Akraba ve dostların topluca
yemek ye-dikleri, toplumdaki sosyal dayanışmayı canlı tutan tören
yemekleri de özel gün
yemekleri olarak önem taşırlar. Dini bayramlar, kandiller, aşüre ayı, nevruz ve eğrilce (hıdırellez) gibi mevsimlik bayramlar, evlenme ve sünnet düğünleri, iftar davetleri, hac dönüşü yedirilen
yemekler, ölü evine gönderilen
yemekler, özel gün
yemekleri olarak yenildiği günlerin anlamını belirtmektedirler.
