Geçen gün Ankara Büyükşehir Belediyesi'nde bir işim vardı. İlgili birime gittim evrakımı verdim. "Aslı değil, fotokopisi gerekli" dediler. İleride solda fotokopi çektirebileceğimi söylediler. Sözkonusu bankoya gittim. Arkası dönük durumda, misafirleriyle konuşan memur hanım, onlara "bir dakika" dedi. Döner sandalyesiyle ayak ayak üstünde vaziyette bana döndü. Makyajlı, özellikle de sürme çekme konusunda son derece başarılı güzel bir bayanla karşılaştım. "Buyrun" dedi. "Merhaba" dedim elimde ki belgeyi uzattım. Sol elini uzattı kağıdı aldı, fotokopi makinasına yerleştirdi. Bir yüzünü çekince aynı eliyle kağıt haznesini açtı kağıdı çevirdi, diğer yüzünü de çekti. Bu arada kağıt sıkıştı yine aynı eliyle şöyle üzerine bir kaç kere vurdu. Arkalı önlü çektiği fotokopiyi aldı, hiç duruş şeklini bozmadan yani ayak ayak üstünde sandalyesiyle döndü bana asıl vesikayı ve fotokopiyi aynı eliyle uzattı. Teşekkür ederek aldım. "Hale bak" dedim kendi kendime. Kadın hiç istifini bozmadan, lakayit bir şekilde iş yapıyor... Derken İçimde ki cılız ses bu hizmeti aslında alkışlamam gerektiğini söyledi. Çünkü tek ayak ve tek elle işini kusursuz bir şekilde tamamlamıştı.
|
