Mantarın halk arasındaki adıdır. Kök, sap ve yaprakları bulunmayan bu bitki, çayır ve meyilli arazilerde bulunur. Birkaç çeşidi vardır. Kuzu köbeleği, çaşır köbeleği, çayır köbeleği, eşek köbeleği gibi. En makul olanı kuzu köbeleğidir. Eşek köbeleği zehirlidir, yenilmez; zaten şekli ve kokusu hoşa gitmez. Yenilen lezzetli mantarın kendisine has kokusu vardır. Karların erimesi ve yağmur sonrası topraktan çıkıp bir, iki gün içinde şemsiye gibi açılır. Havaya bakan kısımları beyaz ve parlak, yere bakan kısımlsrı kahverengi ya da beyaz olur. İçi beyaz olanlar daha değerlidir ve güneş görünce çabuk kurtlanır. Topraktan alındığı şekilde çiğ olarak, korlu ateşte közlenerek, temizlendikten sonra tava veya tencerede tereyağı ya da sütle pişirilerek, bulgur veya pirinç pilavının içine katılarak, kuşbaşı et büyüklüğünde doğranıp gölgede kurutularak kışın yemeklerin içine konularak yenilebilir.
|
